MARTES DE ENTROIDO

E, por fin, chegou o entroido.

Hoxe é martes de entroido, o día máis cocho.

Está permitido, por bondade de San Antoniño Abade, o eremita-santo e austeiro, coidador de animais,  sempre representado cun cocho aos seus pés, levar á boca ao animal máis venerado e sacrificado da gastronomía galega. Semella que nada teñen a ver os santos nesta festa do travestismo, da sátira, da carne lixeira, da troula enmascarada -os foleiros andarán hoxe polos camiños con roupas de antano- e tamén da gula.

Neste día, xantaremos sobre todo cocho. Comezaremos pola cachucha, coceremos os chourizos e a costela, engadirémoslle uns pedaciños de carne fresca de tenreira e a metade dun polo caseiro. Con todo isto faremos un bo pucheiro, que rebaixaremos cun pouco de auga para conseguir unha sopa sustanciosa, pero nada graxenta. Se lle arrimamos un botelo –con ou sen ósos- a calidade do caldo mellorará en sabor e cor. Os garavanzos, os grelos e as patacas farán de gornición, e complementarán o sabor do bocado. Serán uns grelos tenros, das montañas de por aquí, cultivados nos terreos mellor estercados, nacidos e criados lonxe do vento mareiro, ao que nada lle importa o entroido.

Para postre, adornaremos a mesa coas bolas de entroido –que facemos por aquí-, unha especie de orella, pero máis grosa e que fai máis bocado. Finalmente, unhas filloas requentadas con manteiga e, se lle cadra, unhas culleriñas de azúcre, ou uns fiíños de mel, tamén serven unhas pingas de limón. Os máis modernos adubaranos con chocolate, nata, ou se lle prace, algún licor.  

Hoxe non cómpre elección, o menú está elixido, por tradición. 

Materia prima para unha entroidada